Program przedszkole bez zabawek

Należy odróżnić program „Przedszkole bez zabawek” od metodologii zakładających trwały brak zabawek w placówkach. Idea narodziła się w jednym z przedszkoli w Bawarii. Miał on na celu przeciwdziałanie uzależnieniom wieku dziecięcego np. od komputera, telewizji oraz zwrócić szczególną uwagę na rozwijanie kreatywności u dzieci.

Poprzez projekt „Przedszkole bez zabawek” chcemy pokazać dzieciom jak wielką siłę ma ich fantazja, jak wiele niepowtarzalnych rzeczy można zrobić samemu, bądź przy niewielkiej pomocy dorosłych. Projekt ten uczy dzieci jak walczyć z nudą, gdy wokół nie ma zabawek, podpowiada, jak ciekawie spędzić czas z dala od telewizora i komputera. Ponadto rozwija kreatywność, wyobraźnię, fantazję, umiejętności organizacyjne, ukazuje, że dobrze jest pomagać sobie nawzajem i współpracować z innymi.

Kiedyś nie było zabawek, dzieci same musiały organizować sobie wolny czas. Samodzielnie wymyślały zabawy, same decydowały kto będzie przewodził w grupie. Dzięki temu nie tylko uczyły się walczyć z nudą. Rozwijały także swoje umiejętności społeczne.

Dzisiejsze „gotowce” wcale nie pomagają dzieciom w kształtowaniu ich wyobraźni i radzenia sobie w kontaktach rówieśniczych. Trzymając gotową zabawkę w ręku dziecku ciężko wymyślić co, jak i z kim chciałoby robić.

Założenie programu to powrót do czasów bez zabawek. „Przedszkole bez zabawek” ma zmobilizować zarówno dzieci, jak i nauczycieli do nowej formy zabawy. Zabawy dzięki której dziecko wyzwoli swoją kreatywność i samodzielność.

Celem programu „Przedszkole bez zabawek” jest pomoc w znalezieniu alternatywnych form zabawy. Dzięki temu dzieci stają się kreatywne i samodzielne. Taka forma zabawy pozwoli im odnaleźć swoje, dotąd niezauważalne, zdolności dostarczając im równocześnie ogromną satysfakcję.

Jak przebiega program?

Przez kilka tygodni w roku zabawki z naszego przedszkola wyjeżdżają na wakacje do Krainy Królowej Zabawek. W tym czasie sale wypełniają surowce wtórne. Nagle okazuje się, że z pustych butelek, nici, włóczek, kartonów można własnoręcznie tworzyć nie tylko zabawki, ale także scenerie do pełnych wyobraźni zabaw. Dziewczynki mogą zrobić szafę na ubrania dla lalek. Wystarczy parę materiałów pasmanteryjnych (guziki, apaszki, resztki materiałów) i karton, który mogą pomalować, albo – z pomocą nauczyciela – okleić. Chłopcy najchętniej bawią się samochodami. Kiedy ich zabrakło – znajdowali kartony do ich zrobienia.

Wiadomo, że jedne dzieci są bardziej kreatywne, inne mniej. Cecha ta jednak wciąż jest wartościowa, więc program pozbawiający przedszkolaków na pewien czas gotowych rozwiązań wpływa pozytywnie na ich rozwój. Zachwycone maluchy jeszcze chętniej bawią się czymś, co zrobiły samodzielnie, wkładając w to trud i dużo serca.

Jednocześnie dzieci są uczone, jak wiele rzeczy można efektywnie wykorzystywać do zabawy. Są to zarówno elementy natury (szyszki, muszelki, kamyki), jak i… śmieci (puste puszki, kartoniki, szmatki). Wychowawcy twierdzą, że w małych główkach może pojawić się mnóstwo pomysłów, jeśli im tylko na to pozwolimy.

Podstawą programu „Przedszkole bez zabawek” jest brak zabawek. Zmienia się w nim również koncepcja pracy nauczyciela, Wszystkie zabawki dzieci wykonują same. Nauczyciel czuwa nad bezpieczeństwem swoich podopiecznych, czasem pomaga kiedy one nie mogą sobie z czymś poradzić. W młodszej grupie wiekowej nauczyciel prowadzi zajęcia podając pomysły, dzieci uczą się przez naśladowanie.

Takie samodzielne wykonywanie zabawek sprawia dzieciom dużo przyjemności. Przecież dla małego człowieka nie jest ważne, czy zabawka jest tradycyjna, gotowa czy wykonana samodzielnie. Niemniej jednak wspólnie wykonana zabawka wyrabia więzi koleżeńskie między dziećmi, a także uczy pracy w zespole.

Źródło: Przedszkole Ursus https://www.piccolo.waw.pl/ , dalsza część artykułu na https://www.piccolo.waw.pl/ekologia/w-naszym-przedszkolu-realizujemy-program-przedszkole-bez-zabawek

Zasady dobrego rodzicielstwa

Każde dziecko ma unikalną osobowość i cechy. Bez ich zrozumienia jest rodzicom dużo trudniej opiekować się dzieckiem, wychowywać i wspierać jego harmonijny rozwój. Stosuj poniższe zasady pozytywnego rodzicielstwa, które pomogą Ci podjąć wysiłek konieczny do stworzenia bliskiej relacji z dzieckiem i przyczynią się do jego rozwoju emocjonalnego.

  1. Obserwacja to podstawa
  • Obserwuj, co Twoje dziecko je, w co się bawi, co rysuje, ile śpi i jak komunikuje się z innymi.
  • Zwróć uwagę, czy jest w stanie szybko dostosować się do zmian czy potrzebuje dużo więcej czasu.
  • Skup się na tych cechach, które wyróżniają Twoje dziecko.
  • Pamiętaj, że Twoje dziecko ma unikalną osobowość.
  1. Bądź przyjacielem swojego dziecka
  • Nie pozwól, aby rola rodzica uniemożliwiła przyjacielską rozmowę.
  • Dziel się mądrością jak dobry przyjaciel i nie obwiniaj dziecka za popełniane przez niego błędy.
  • Nie rozpieszczaj dziecka zanadto.
  • Pozwól mu zrozumieć Twoje poglądy.
  1. Spędzaj z dzieckiem czas
  • Poświęć dziecku odpowiednio dużo czasu i zaangażuj się w jego życie.
  • Im bliższy jest Twój kontakt z dzieckiem, tym bardziej komfortowo i bezpiecznie będzie się z Tobą czuło.
  • Zaufa Ci i będzie otwarcie mówić o swoich uczuciach, obawach i lękach.
  • Słuchaj swojego dziecka i możliwie często pokazuj jak bardzo Tobie na nim zależy.
  1. Ucz dziecko odpowiedzialności
  • Postaraj się, żeby dziecko szybko zrozumiało, że ma swoje obowiązki.
  • Zachęcaj dziecko do samodzielności.
  • Chwal je, gdy zachowuje się odpowiedzialnie.
  • Pozwoli Twojemu dziecku budować poczucie własnej wartości.
  1. Pytaj je o opinię przy niektórych rodzinnych decyzjach.
  • Pytaj dziecko o opinię i słuchaj uważnie tego, co mówi.
  • Staraj się zrozumieć, skąd się wzięła jego opinia, nie oceniaj jej nawet jeżeli jest błędna.
  • Udział w rodzinnych dyskusjach buduje jego poczucie odpowiedzialności i pewność siebie.
  • Gdy dorośnie, będzie dzięki temu podejmować lepsze decyzje i chętnie poprosi o radę swoich bliskich.
  1. Dotrzymuj obietnic
  • Musisz dotrzymywać obietnic, żeby zdobyć zaufanie dziecka.
  • Twoja postawa zachęci dziecko, żeby zawsze być szczerym.
  • Pokażesz mu, że Ci na nim zależy i że zawsze może na Tobie polegać.
  1. Daj dziecku trochę przestrzeni
  • Każde dziecko potrzebuje własnej przestrzeni.
  • Nie wchodź w jego życie nieproszony i nie bądź nadaktywny.
  • Pozwól mu cieszyć się tym, co lubi, pilnując jednocześnie, żeby zachowało umiar.
  • Niech część decyzji podejmuje samodzielnie, ale bądź na miejscu kiedy poprosi o wsparcie.
  1. Pozwól dziecku być dzieckiem
  • Nie zapominaj, że Twoje dziecko jest … dzieckiem.
  • Pozwól mu nim być.
  • Ma prawo popełniać błędy i uczyć się na nich.
  • Nie miej zbyt wielu oczekiwań, które często przerastają możliwości dziecka.
  • Poproś aby było ostrożne zamiast całkiem czegoś zakazywać.
  1. Staraj się rozumieć lęki i obawy dziecka
  • Nie przypinaj dziecku łatek łobuza, nieśmiałego, niesamodzielnego czy innych.
  • Szanuj jego obawy.
  • Spróbuj dowiedzieć się, co tak naprawdę je trapi.
  • Pomóż mu przezwyciężyć strach, poznając i konfrontując lęk z jego przyczyną.
  • Wspieraj je, doradzaj i wzmacniaj aby łatwiej radziło sobie ze stresem.
  1. Zróbcie razem coś twórczego
  • Kreatywność ma bardzo pozytywny wpływ na dziecko.
  • Poświęcaj czas i zaangażuj się w kreatywne zabawy Twojego dziecka, np. malowanie czy prace ręczne.
  • Opraw i powieś jego arcydzieła na ścianie lub postaw w widocznym miejscu. To zachęci dziecko do rozwijania jego talentów i kreatywności.
  • Pamiętaj, że Twój podziw wzmacnia jego poczucie własnej wartości i motywuje go do doskonalenia własnych umiejętności.

Na czym więc powinni skupić się rodzice? Jakie zasady powinni wprowadzić w życie, by jak najlepiej wychować swoje dziecko?

  1. Twoje dzieci cię obserwują. Nie reaguj tylko pod wpływem emocji, zawsze zadaj sobie pytanie, co chcesz osiągnąć i jaki to przyniesie skutek”.
  2. Nie da się rozpieścić dziecka miłością. Rodzice często obawiają się, że gdy zaczną okazywać dziecku zbyt dużo miłości, to je rozpieszczą. Rozpieszczenie dziecka to konsekwencja dawania mu rzeczy zamiast miłości.
  3. Zaangażuj się w życie swojego dziecka. Bycie zaangażowanym rodzicem pochłania czas i jest ciężką pracą, bo wymaga od rodziców zmiany priorytetów. I nie chodzi o pomaganie, czy wyręczanie dziecka, np. w pracach domowych lub rozwiązywanie za niego problemów, ale interesowanie się tym, co dzieje się w jego życiu.
  1. Dostosuj rodzicielstwo do swojego dziecka. Zdarza się, że rodzice nie nadążają za rozwojem swojego dziecka i nie rozumieją zmian, które w nim zachodzą. Gdy zaczyna dorastać, zmienia się jego zachowanie. 3-5-latek lubi podkreślać swoją niezależność słowem "nie”, podczas gdy nastolatek staje się drażliwy i kłótliwy. Nadążaj za swoim dzieckiem, jego rozwojem i ewentualnymi problemami, które mogą się pojawić na każdym etapie.
  2. Ustal najważniejsze zasady. Każdej porze dnia i nocy zawsze powinnaś być w stanie odpowiedzieć na te trzy pytania: Gdzie jest moje dziecko? Kto jest z moim dzieckiem? Co robi moje dziecko? Zasady, których dziecko nauczyło się od ciebie, będą kształtować jego zachowanie. Nie chodzi jednak o to, by je kontrolować. W miarę dorastania dziecka musisz mu dawać coraz większą swobodę i możliwość dokonywania własnych wyborów.
  1. Wspieraj niezależność swojego dziecka. "Wyznaczanie granic pomaga dziecku rozwinąć poczucie samokontroli. Zachęcanie do niezależności pomaga mu rozwinąć poczucie samodzielnego kierowania. Aby odnieść sukces w życiu, będzie potrzebować tych dwóch rzeczy”.

Dziecko potrzebuje i dąży do autonomii, ale wielu rodziców interpretuje ją jako wyraz buntu czy nieposłuszeństwa dziecka. Tymczasem dzieci dążą do niezależności, ponieważ chcą mieć poczucie kontroli, a nie poczucie, że są kontrolowane przez innych.

  1. Bądź konsekwentny. Prof. Jeśli twoje zasady są nieprzewidywalne i zmieniają się z dnia na dzień lub jeśli egzekwujesz je tylko sporadycznie, złe zachowanie twojego dziecka jest twoją winą, a nie jego. Twoim najważniejszym narzędziem jest konsekwencja.

Wielu rodziców ma z tym problem, przez co dzieci są zdezorientowane. Im więcej mądrej konsekwencji wprowadzisz do waszego życia, tym dziecko mniej ją będzie kwestionować.

  1. Unikaj surowej dyscypliny. Ani słownie, ani tym bardziej fizycznie nie okazuj swojej dominacji nad dzieckiem. Agresja rodzi agresję i w ten sposób doprowadzisz tylko do tego, że dziecko będzie używało przemocy do rozwiązywania sporów z innymi.
  2. Wyjaśniaj swoje zasady i decyzje. Dobrzy rodzice mają realistyczne oczekiwania wobec swoich dzieci. Trzeba jednak jak najczęściej tłumaczyć dziecku, dlaczego takie lub inne postępowanie jest właściwe lub dlaczego podjęłaś taką, a nie inną decyzję. To, co jest dla ciebie oczywiste, może nie być oczywiste np. dla 12-latka.
  3. Traktuj swoje dziecko z szacunkiem. Powinieneś okazywać swojemu dziecku taką samą życzliwość, jaką okazywałbyś komukolwiek innemu. Rozmawiaj z nim grzecznie. Szanuj jego opinie. Zwracaj uwagę, kiedy do ciebie mówi. Traktuj go uprzejmie.

Bądź pierwszy, który skomentuje ten wpis!

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany.


*