Jak przygotować się do rodzicielstwa

Tytuł tego tekstu z założenia jest przewrotny – osoby, które już jakiś czas sprawdzają się mniej lub bardziej w roli rodzica pojęły to w mig. Dlaczego? Rodzicielstwo to zagadnienie o bardzo szerokim znaczeniu, obejmujące nas całych, naszą psychikę, sferę emocjonalną, fizyczność, kwestia, która dotyczy nas każdego dnia całego naszego późniejszego życia, a na pewno spędza nam sen z powiek przez pierwsze osiemnaście lat życia naszego dziecka. Mówi się, że rodzice najpierw nie śpią, bo w nocy karmią albo przewijają swoje pociechy, potem bo przeganiają potwory z szafy i spod łóżka, potem czekają, aż dziecko wróci do domu z imprezy, a w ostateczności nie śpią, bo nie mogą, i całymi nocami zamartwiają się o swoje pociechy – sporo w tych słowach prawdy.

 

Szczypta teorii

 

Jeżeli chcemy w niedalekiej przyszłości zostać rodzicami albo już niedługo urodzi się nasze pierwsze dziecko, dobrze jest zasięgnąć trochę sprawdzonych informacji. Każde dziecko jest inne, ma inny charakter i temperament, ale generalnie psychika dziecka rządzi się pewnymi powtarzalnymi prawami, które warto sobie przyswoić, by nieco ułatwić sobie rolę rodzica. Większość przyszłych rodziców wręcz szturmuje księgarnie i biblioteki w poszukiwaniu podręczników, które oswoją ich z rodzicielstwem.

 

Praktyka czyni mistrza

 

Choć rodzicem zostajemy nominalne w chwili urodzenia się dziecka, tak naprawdę stajemy się nim przez bardzo długi czas: relacja rodzic-dziecko tworzy się i ewoluuje latami i śmiało można stwierdzić, że w tym czasie kształtuje się nasza postawa jako rodzica oraz relacje budowane z naszymi pociechami.

Zasady dobrego rodzicielstwa

Każde dziecko ma unikalną osobowość i cechy. Bez ich zrozumienia jest rodzicom dużo trudniej opiekować się dzieckiem, wychowywać i wspierać jego harmonijny rozwój. Stosuj poniższe zasady pozytywnego rodzicielstwa, które pomogą Ci podjąć wysiłek konieczny do stworzenia bliskiej relacji z dzieckiem i przyczynią się do jego rozwoju emocjonalnego.

  1. Obserwacja to podstawa
  • Obserwuj, co Twoje dziecko je, w co się bawi, co rysuje, ile śpi i jak komunikuje się z innymi.
  • Zwróć uwagę, czy jest w stanie szybko dostosować się do zmian czy potrzebuje dużo więcej czasu.
  • Skup się na tych cechach, które wyróżniają Twoje dziecko.
  • Pamiętaj, że Twoje dziecko ma unikalną osobowość.
  1. Bądź przyjacielem swojego dziecka
  • Nie pozwól, aby rola rodzica uniemożliwiła przyjacielską rozmowę.
  • Dziel się mądrością jak dobry przyjaciel i nie obwiniaj dziecka za popełniane przez niego błędy.
  • Nie rozpieszczaj dziecka zanadto.
  • Pozwól mu zrozumieć Twoje poglądy.
  1. Spędzaj z dzieckiem czas
  • Poświęć dziecku odpowiednio dużo czasu i zaangażuj się w jego życie.
  • Im bliższy jest Twój kontakt z dzieckiem, tym bardziej komfortowo i bezpiecznie będzie się z Tobą czuło.
  • Zaufa Ci i będzie otwarcie mówić o swoich uczuciach, obawach i lękach.
  • Słuchaj swojego dziecka i możliwie często pokazuj jak bardzo Tobie na nim zależy.
  1. Ucz dziecko odpowiedzialności
  • Postaraj się, żeby dziecko szybko zrozumiało, że ma swoje obowiązki.
  • Zachęcaj dziecko do samodzielności.
  • Chwal je, gdy zachowuje się odpowiedzialnie.
  • Pozwoli Twojemu dziecku budować poczucie własnej wartości.
  1. Pytaj je o opinię przy niektórych rodzinnych decyzjach.
  • Pytaj dziecko o opinię i słuchaj uważnie tego, co mówi.
  • Staraj się zrozumieć, skąd się wzięła jego opinia, nie oceniaj jej nawet jeżeli jest błędna.
  • Udział w rodzinnych dyskusjach buduje jego poczucie odpowiedzialności i pewność siebie.
  • Gdy dorośnie, będzie dzięki temu podejmować lepsze decyzje i chętnie poprosi o radę swoich bliskich.
  1. Dotrzymuj obietnic
  • Musisz dotrzymywać obietnic, żeby zdobyć zaufanie dziecka.
  • Twoja postawa zachęci dziecko, żeby zawsze być szczerym.
  • Pokażesz mu, że Ci na nim zależy i że zawsze może na Tobie polegać.
  1. Daj dziecku trochę przestrzeni
  • Każde dziecko potrzebuje własnej przestrzeni.
  • Nie wchodź w jego życie nieproszony i nie bądź nadaktywny.
  • Pozwól mu cieszyć się tym, co lubi, pilnując jednocześnie, żeby zachowało umiar.
  • Niech część decyzji podejmuje samodzielnie, ale bądź na miejscu kiedy poprosi o wsparcie.
  1. Pozwól dziecku być dzieckiem
  • Nie zapominaj, że Twoje dziecko jest … dzieckiem.
  • Pozwól mu nim być.
  • Ma prawo popełniać błędy i uczyć się na nich.
  • Nie miej zbyt wielu oczekiwań, które często przerastają możliwości dziecka.
  • Poproś aby było ostrożne zamiast całkiem czegoś zakazywać.
  1. Staraj się rozumieć lęki i obawy dziecka
  • Nie przypinaj dziecku łatek łobuza, nieśmiałego, niesamodzielnego czy innych.
  • Szanuj jego obawy.
  • Spróbuj dowiedzieć się, co tak naprawdę je trapi.
  • Pomóż mu przezwyciężyć strach, poznając i konfrontując lęk z jego przyczyną.
  • Wspieraj je, doradzaj i wzmacniaj aby łatwiej radziło sobie ze stresem.
  1. Zróbcie razem coś twórczego
  • Kreatywność ma bardzo pozytywny wpływ na dziecko.
  • Poświęcaj czas i zaangażuj się w kreatywne zabawy Twojego dziecka, np. malowanie czy prace ręczne.
  • Opraw i powieś jego arcydzieła na ścianie lub postaw w widocznym miejscu. To zachęci dziecko do rozwijania jego talentów i kreatywności.
  • Pamiętaj, że Twój podziw wzmacnia jego poczucie własnej wartości i motywuje go do doskonalenia własnych umiejętności.

Istnieje wiele zasad wychowywania dzieci, ale skoncentruję się tylko na dziesięciu, które uważam za najważniejsze.

1. Wiesz wszystko co potrzeba aby być perfekcyjnym rodzicem pod warunkiem że umiesz słuchać swego serca. Korzystaj z rad różnych ekspertów, gdyż są oni źródłem wiedzy, ale pamiętaj, że to ty jesteś najlepszym ekspertem w wychowywaniu swego dziecka. Jeśli robisz błędy wybaczaj sobie. Niech doświadczenia uczą cię. Zastanów się jednak nad tym, czy wszystko co usiłujesz zrobić jest naprawdę w interesie dziecka a nie głównie w twoim.

2. Pamiętaj o tym, że, dzieci są cennym darem od Boga otwierającym nasze serca na potrzeby innego człowieka. Dzieci niepełnosprawne są zatem szczególną formą tego daru, aby nasze serca były otwarte jeszcze szerzej. Zatem na różne sposoby daj odczuć dziecku, że jest akceptowane takim, jakie jest. Dzieci potrzebują być szczerze doceniane zanim zbudują swoje własne poczucie wartości. Największym darem jaki możesz ofiarować swojemu dziecku to pozytywny obraz samego siebie.

3. Pozwalaj dziecku podejmować decyzje i brać za nie odpowiedzialność. Jest to bardzo trudne zadanie jeśli jesteś przyzwyczajony do decydowania za swoje dzieci. Powinieneś im przedstawić argumenty za i przeciw danej decyzji, a potem spokojnie usiąść i ugryźć się w język. W miarę upływu czasu może okazać się, że masz wiele dziur w swoim języku, ale nie rezygnuj. Zacznij od podstawowych decyzji, takich jak: w co się ubrać, czy co zjeść. Jeśli się da, to przedstawiaj dziecku różne alternatywy z których może wybierać.

4. Zaakceptuj wybór swojego dziecka i zrób wszystko aby odniosło sukces, a nie porażkę, nawet gdy jego wybór jest diametralnie różny od tego na co liczyłeś. Wspieraj go moralnie i materialnie, jednak bądź ostrożny. Nie poświęcaj potrzeb całej rodziny aby zaspokoić szczególne potrzeby dziecka niepełnosprawnego. Jeśli na przykład wymagany jest jakiś drogi, specjalistyczny sprzęt upewnij się, że nie nabywasz go kosztem innych członków rodziny. Nie wzbudzaj zazdrości ani poczucia winy w rodzeństwie i tak jest im ciężko.
Pamiętaj, że potrzeby twoich zdrowych dzieci są równie ważne. Spróbuj je włączyć w proces podejmowania ważnych decyzji np. gdy trzeba wybrać pomiędzy zakupem powiększalnika a wyjazdem na wakacje. Nawet najmłodsze dzieci powinny mieć prawo głosu.

5. Ucz swoje dziecko jak stawiać przed sobą realne cele. Powinny być one dostosowane do indywidualnych zdolności dziecka. Dopinguj dziecko do realizacji postawionego celu, ale nie wykonuj tej pracy za niego. Pomagaj mu uniknąć porażki, ale jednocześnie motywuj do wykorzystywania całego potencjału intelektualnego i fizycznego. Nie dopuść aby dziecko straciło wiarę w siebie.
Mój najstarszy syn ma RP i został grafikiem, chociaż wszyscy odradzali mu to. Dziś wiem, że -była to jedyna możliwa do zaakceptowania przez niego decyzja wyboru zawodu.

6. Zachęcaj dziecko do szukania swojego hobby czy pasji. Jeśli będzie takie miał, to znajdzie sposoby aby urzeczywistnić swoje marzenia. W dzisiejszych czasach gwałtownego rozwoju technologii komputerowych stale pojawiają się nowe możliwości dla osób z dysfunkcją wzroku. Dlatego od najmłodszych lat zachęcaj swoje dziecko do różnych form aktywności rozwijających horyzonty myślenia. Dbaj także o sprawność fizyczną swoich dzieci. Moi synowie grali w piłkę, hokeja, tenis i krykiet, biegali, pływali, zajmowali się sztuką, grali w szachy i uprawiali judo, serfowali zarówno na falach, jak i w internecie. Mój najstarszy syn miał problemy z ekspresją werbalną, ale był w stanie wyrazić wszystko przez sztukę. Znajomość technik komputerowych w połączeniu z pasją artystyczną doprowadziły go do kariery jako grafika.

7. Ucz dziecko afirmować życie. Zachęcaj go do wszechstronnego poznawania zjawisk społecznych. Niech przekona się, że zawsze znajdą się ludzie którym wiedzie się gorzej. Zachęcaj je aby myślało społecznie, żeby dbało o środowisko, angażowało się w różne wydarzenia, spotykało się z różnymi ludźmi, uczyło się porozumiewać i wyrażać opinie. Im bardziej wyjdzie na zewnątrz, tym bardziej będzie pewne siebie. Powinno przyjmować problemy jako szansę do rozwoju. W tym szybko zmieniającym się świecie tylko ci ludzie odniosą sukces, którzy nie boją się problemów i zmian.

8. Bądź całkowicie szczery wobec dziecka. Nigdy nie kłam i nie ryzykuj utraty zaufania, bo raz stracone trudno odzyskać. Dobrą zasadą jest nigdy nie kłamać, ale też nigdy nie mówić więcej dziecku niż chce wiedzieć.

9. Ucz swoje dziecko, aby było kochającą istotą, szanującą życie i prawdę. Jeśli będzie kochające i dbające o innych przyciągnie do siebie ludzi umiejących kochać. Jedną z największych obaw rodziców dzieci z wadą genetyczną jest to, kto będzie kochał i opiekował się naszymi dziećmi kiedy nas nie będzie. Czy doświadczą radości posiadania kochającej rodziny? Pielęgnuj zatem miłość w swoim związku, aby dziecko mogło takie zachowanie naśladować. Wiadomość o chorobie dziecka często prowadzi do kryzysu małżeńskiego. Strach, złość, poczucie winy często są przerzucane na partnera. Pamiętaj, aby w takiej sytuacji wspierać każdego członka rodziny. Poradnictwo rodzinne może pomóc przezwyciężyć poczucie zagubienia i złości.

10. Zasada ostatnia i najważniejsza. Kochaj swoje dziecko bezwarunkowo. Wydaje się to bardzo proste, ale w rzeczywistości jest bardzo skomplikowane. Bezwarunkowa miłość nie oznacza taryfy ulgowej, ani szukania wymówek lub zniechęcania do podejmowania prób. Oznacza, że podnosimy dziecko kiedy upada nie mówiąc: “a nie mówiłem”. Zaakceptuj wybory różnych przyjaciół i sympatii bez względu na twoje preferencje. Podziwiaj ich tatuaże, kolczyki, w różnych miejscach, fryzury, ubiory. Pamiętaj, że dzieci przechodzą przez ciebie ale nie pochodzą od ciebie, chociaż są z tobą, nie należą do ciebie. Możesz im dać swoją miłość, ale nie swoje myśli, ponieważ mają swoje własne. Możesz dać im dom dla ich ciał, ale nie dla dusz, gdyż ich dusze mieszkają w świecie jutra, którego nie możesz odwiedzić, nawet w snach. Możesz próbować upodobnić się do nich, ale nie zmuszaj ich aby były podobne do ciebie. Jeśli zapomnisz wszystko co dzisiaj powiedziałam, proszę pamiętaj o jednym: miłość jest prawdziwym powodem, napędem, celem i nagrodą na koniec naszej podróży.

2 Komentarze

Dodaj komentarz

Twój adres email nie zostanie opublikowany.


*